Mb.Behterew-ankilozirajuci spondilitis seronegativan
Molim sve koji znaju nesto o ovoj dijagnozi da mi odgovori
unaprijed hvala
dijagnoza
Moderatori: vlada99, mr ph. Silvio, ModeratA, moderato, admin
-
tamaraft
- Stalni član
- Postovi: 6556
- Pridružio se: Uto Mar 25, 2008 1:32 pm
- Koliki je zbir brojeva cetiri i pet: 5
- Lokacija: Planeta Zemlja
Re: dijagnoza
Pisali smo o ovom oboljenju u Ortopediji, tema o kostima i oboljenjima kostiju!
Ankilozantni spondilitis
Ankilozantni spondilitis (Bechterevljeva bolest) je upalna reumatska bolest kod koje dolazi do osifikacije vezivnog tkiva. Zahvata sakroilijacne, zglobove kichme, kostovertebralne i kostotransverzalne zglobove, korenske zglobove (rame i kuk), temporomandibularne a retko i male zglobove šake i stopala.
Bolest je češća u muškaraca dobi od 18 do 35 godina, a odlikuje se fazama egzacerbacije (pogorsanja) i remisije (smanjenja simptoma bolesti).
Simptomi:
1. rana jutarnja bol u križima koja razgibavanjem nestane
2. jutarnja zakočenost križa koja može trajati od nekoliko minuta do nekoliko sati
3. bol i zakočenost šire se od lumbalnog dela preko torakalnog pa do cervikalne kichme
4. upalni proces na oba sakroiliakalna zgloba
5. «znak tetive na luku» - pri laterofleksiji trupa javlja se povišenje tonusa paravertebralne muskulature na strani laterofleksije. Mišići se napinju da spreče pokret koji izaziva bol.
6. Pozitivan «cervikalan flesh» - iz stava mirno pacijent ne može dotaknuti zid okcipitalnom kosti.
7. «fenomen gumene lopte» - izbočenje i uvlačenje trbuha pri disanju. To abdominalno disanje javlja se kao posedica smanjenja mobilnosti toraksa.
U završnoj fazi kichma ima izgled poput «bambusovog štapa» zbog okoštavanja vezivnog tkiva.
Tipične deformacije koje se javljaju kod ankilozantnog spondilitisa, poznatije kao «stav skijaša» su sledeće:
Ispravljena lumbalna lordoza
Pojačana torakalna kifoza
Pojačana cervikalna lordoza
Skraćeni mišići prsnog koša (mm.pectoralisi)
Spuštena ramena
Ulegnuti toraks
Trbuh izbočen
Kukovi i koljena u fleksiji
Lečenje obuhvata opshte mere (regulisanje telesne težine, prolongirani dnevni odmor u potrbušnom položaju na prikladnom ležaju), medikamentozna terapija, fizikalna terapija ( u remisiji se provode postupci za smanjenje tonusa paravertebralne muskulature), kineziterapiju, radnu terapiju , edukaciju pacijenta i operativno lečenje.
Kineziterapija se počinje provoditi od onog dana kada se postavi dijagnoza. Pacijent se uključuje u puni program kojeg čine:
VEŽBE DISANJA- provode se vežbe disanja torakalnog tipa kojima je cilj održavanja mobilnosti rebara ili usporenje okoštavanja kostovertebralnih i kostotransverzalnih zglobova.
VEŽBE JAČANJA – odnose se prvenstveno na jačanje ekstenzora trupa i mišiće ekstenzore ekstremiteta. Oko jačanja abdominalne muskulature i fleksora natkoljenice podeljena su mišljenja i svakako bi ih trebalo izbegavati ukoliko se razvila torakalna kifoza i fleksiona kontraktura kuka.
Ako se razvije koksitis indicirano je provođenje izometričkih vežbi jačanja mišića pelvitrohanterne muskulature za stabilizaciju kuka, a postaje kontraindikovano provođenje hidrokineziterapije.
VEŽBE ZA POVEĆANJE MOBILNOSTI KICHME – sprovode se u vidu aktivnih ili potpomognutih dinamičkih vežbi na suvom ili u vodu.
Za vratnu kichmu karakteristične su asistirane vežbe s trakcijom uz izvođenje svih pokreta do granice boli, a provode se u sedećem ili ležećem položaju, iste vežbe moguće je izvoditi i u suspenzionoj napravi;
Vežbama istezanja povećava se mobilnost skraćenih mišića prsnog koša, ramenog pojasa, mišića iliopsoasa. Provode se uz pomoć terapeuta, u suspenziji ili uz švedske lestve.
VEŽBE ZA POVEĆANJE MOBILNOSTI ZGLOBOVA – provode se potpomognutim vežbama od strane terapeuta, vežbama u suspenzionim napravama, vežbama sa pomagalima (štap), te vežbama u vodi.
Kad god je to moguće daje se prednost vežbama u vodi koja mora biti 36 do 38˚C. Osim toplotnog dejstva, voda je delotvoran medij zbog delovanja sile potiska čime se, ako se pridoda korištenje specijalnih plovki, može postići učinak maksimalne relaksacije.
Vežbe je potrebno provoditi dva puta dnevno u trajanju od 20 minuta, a taj tempo vežbanja pacijent bi trebao nastaviti i u kućnom režimu.
Apsolutne kontraindikacija za provođenje kineziterapijskog programa su: spondilodiscitis i atlanto-aksijalna dislokacija.
EDUKACIJA
Pacijenta je važno upoznati sa prirodom bolesti, čime se postiže razumijevanje rehabilitacijskog procesa i aktivna suradnja od strane pacijenta u tom procesu.
Fizioterapeut provodi edukaciju o važnosti prevencije nastanka kontraktura zglobova i skraćenja mišića, kao i o metodama za njihovo sprečavanje. Podučava pacijenta o načinima promjene životnih navika koje će usporiti progresiju bolesti i pravilnom, pogotovo kontinuiranom izvođenju vežbi.
Ako se javi u mlađoj životnoj dobi, postojanje ove dijagnoze treba uzeti u obzir prilikom izbora životnog zanimanja.
Ankilozantni spondilitis
Ankilozantni spondilitis (Bechterevljeva bolest) je upalna reumatska bolest kod koje dolazi do osifikacije vezivnog tkiva. Zahvata sakroilijacne, zglobove kichme, kostovertebralne i kostotransverzalne zglobove, korenske zglobove (rame i kuk), temporomandibularne a retko i male zglobove šake i stopala.
Bolest je češća u muškaraca dobi od 18 do 35 godina, a odlikuje se fazama egzacerbacije (pogorsanja) i remisije (smanjenja simptoma bolesti).
Simptomi:
1. rana jutarnja bol u križima koja razgibavanjem nestane
2. jutarnja zakočenost križa koja može trajati od nekoliko minuta do nekoliko sati
3. bol i zakočenost šire se od lumbalnog dela preko torakalnog pa do cervikalne kichme
4. upalni proces na oba sakroiliakalna zgloba
5. «znak tetive na luku» - pri laterofleksiji trupa javlja se povišenje tonusa paravertebralne muskulature na strani laterofleksije. Mišići se napinju da spreče pokret koji izaziva bol.
6. Pozitivan «cervikalan flesh» - iz stava mirno pacijent ne može dotaknuti zid okcipitalnom kosti.
7. «fenomen gumene lopte» - izbočenje i uvlačenje trbuha pri disanju. To abdominalno disanje javlja se kao posedica smanjenja mobilnosti toraksa.
U završnoj fazi kichma ima izgled poput «bambusovog štapa» zbog okoštavanja vezivnog tkiva.
Tipične deformacije koje se javljaju kod ankilozantnog spondilitisa, poznatije kao «stav skijaša» su sledeće:
Ispravljena lumbalna lordoza
Pojačana torakalna kifoza
Pojačana cervikalna lordoza
Skraćeni mišići prsnog koša (mm.pectoralisi)
Spuštena ramena
Ulegnuti toraks
Trbuh izbočen
Kukovi i koljena u fleksiji
Lečenje obuhvata opshte mere (regulisanje telesne težine, prolongirani dnevni odmor u potrbušnom položaju na prikladnom ležaju), medikamentozna terapija, fizikalna terapija ( u remisiji se provode postupci za smanjenje tonusa paravertebralne muskulature), kineziterapiju, radnu terapiju , edukaciju pacijenta i operativno lečenje.
Kineziterapija se počinje provoditi od onog dana kada se postavi dijagnoza. Pacijent se uključuje u puni program kojeg čine:
VEŽBE DISANJA- provode se vežbe disanja torakalnog tipa kojima je cilj održavanja mobilnosti rebara ili usporenje okoštavanja kostovertebralnih i kostotransverzalnih zglobova.
VEŽBE JAČANJA – odnose se prvenstveno na jačanje ekstenzora trupa i mišiće ekstenzore ekstremiteta. Oko jačanja abdominalne muskulature i fleksora natkoljenice podeljena su mišljenja i svakako bi ih trebalo izbegavati ukoliko se razvila torakalna kifoza i fleksiona kontraktura kuka.
Ako se razvije koksitis indicirano je provođenje izometričkih vežbi jačanja mišića pelvitrohanterne muskulature za stabilizaciju kuka, a postaje kontraindikovano provođenje hidrokineziterapije.
VEŽBE ZA POVEĆANJE MOBILNOSTI KICHME – sprovode se u vidu aktivnih ili potpomognutih dinamičkih vežbi na suvom ili u vodu.
Za vratnu kichmu karakteristične su asistirane vežbe s trakcijom uz izvođenje svih pokreta do granice boli, a provode se u sedećem ili ležećem položaju, iste vežbe moguće je izvoditi i u suspenzionoj napravi;
Vežbama istezanja povećava se mobilnost skraćenih mišića prsnog koša, ramenog pojasa, mišića iliopsoasa. Provode se uz pomoć terapeuta, u suspenziji ili uz švedske lestve.
VEŽBE ZA POVEĆANJE MOBILNOSTI ZGLOBOVA – provode se potpomognutim vežbama od strane terapeuta, vežbama u suspenzionim napravama, vežbama sa pomagalima (štap), te vežbama u vodi.
Kad god je to moguće daje se prednost vežbama u vodi koja mora biti 36 do 38˚C. Osim toplotnog dejstva, voda je delotvoran medij zbog delovanja sile potiska čime se, ako se pridoda korištenje specijalnih plovki, može postići učinak maksimalne relaksacije.
Vežbe je potrebno provoditi dva puta dnevno u trajanju od 20 minuta, a taj tempo vežbanja pacijent bi trebao nastaviti i u kućnom režimu.
Apsolutne kontraindikacija za provođenje kineziterapijskog programa su: spondilodiscitis i atlanto-aksijalna dislokacija.
EDUKACIJA
Pacijenta je važno upoznati sa prirodom bolesti, čime se postiže razumijevanje rehabilitacijskog procesa i aktivna suradnja od strane pacijenta u tom procesu.
Fizioterapeut provodi edukaciju o važnosti prevencije nastanka kontraktura zglobova i skraćenja mišića, kao i o metodama za njihovo sprečavanje. Podučava pacijenta o načinima promjene životnih navika koje će usporiti progresiju bolesti i pravilnom, pogotovo kontinuiranom izvođenju vežbi.
Ako se javi u mlađoj životnoj dobi, postojanje ove dijagnoze treba uzeti u obzir prilikom izbora životnog zanimanja.
Zdravlje je stanje potpunog telesnog (fizičkog), duševnog (psihičkog) i socijalnog blagostanja, a ne samo odsustvo bolesti i iznemoglosti.