Problemi s aritmijom
Problemi s aritmijom
Imam aritmiju vec 3 godine i dijagnoza mi je paraksizmi atrijalne fibrilacije.Doktor mi je preporucio elektrofiziolosko ispitivanje.Interesuje me da li je iko radio elektrofiziolosko ispitivanje, koliko mu je pomoglo i da li je opasno.
-
tamaraft
- Stalni član
- Postovi: 6556
- Pridružio se: Uto Mar 25, 2008 1:32 pm
- Koliki je zbir brojeva cetiri i pet: 5
- Lokacija: Planeta Zemlja
Elektrofiziologija u tretmanu aritmija
U svakodnevnom radu susrećemo se sa aritmijama čiji tretman predstavlja veliki izazov.
Kako
-prepoznati aritmiju?
-odabrati odgovarajući tretman?
-reducirati moguće komplikacije?
-poboljšati kvalitet života?
-reducirati troškove liječenja?
Šta donosi tahiaritmia
-Značajan uticaj u povećanju stope morbiditeta
-Cerebrovaskularni incident
-Brzi odgovor ventrikula
-Tahikardijom inducirana kardiomiopatija
-Značajan uticaj na povećanje stope mortaliteta
-Iznenadni srčani zastoj
-Umanjen kvalitet života
Cilj terapije je:
-Uspostavljanje normalnog srčanog ritma (termination of the tachyarrhythmia)
-Kontrola frekvence (symptom-reduction, rate-control)
-Održavanje normalnog sinusnog ritma (intervention, rhythm-control)
-Redukcija trombo-emboličkih komplikacija (stroke reduction)
-Kontrola simptoma i poboljšanje kvaliteta života (Quality of Life)
Elektrofiziologija u liječenju aritmija obuhvata:
• BAZIČNO ELEKTROFIZIOLOŠKO ISPITIVANJE
• RADIOFREKVENTNA ABLACIJA
• IMPLANTACIJA KARDIOVERTER DEFIBRILATORA
• IMPLANTACIJA PACEMAKERA
• BIVENTRIKULARNI PACING –RESINHRONIZACIJA
Elektrofiziološko ispitivanje provodnog sistema srca
Intrakardijalno elektrofiziološko ispitivanje se koristi za procjenu mehanizma nastanka poremećaja srčanog ritma, a potom i za najadekvatniji odabir načina liječenja aritmija i smetnji provođenja impulsa.
Tehnički postupak se sastoji iz sledećeg: Transvenskim putem se postavi nekoliko elektroda specijalno dizajniranih u srčane šupljine (desni atrij, desni ventrikul, koronarni sinus i Hisov snop) te ukoliko postoji potreba da dobijemo više informacija, možemo postaviti i više elektroda koje su konstruirane za posebne oblike elektrofiziološkog ispitivanja. Postavljene elektrode su spojene u posebne kutije koje su dalje povezane sa stimulatorom i kompjuterom na čijem ekranu je potpun zapis sa svake od intrakardijalnih elektroda tako da se beleži električna aktivnost pojedinih delova provodnog sistema srca, a eksternim stimulatorom se može stimulisati odgovarajući deo srca.
Elektrofiziološko ispitivanje funkcije sinusnog čvora
Najčešće elektrokardiografske manifestacije disfunkcije sinusnog čvora su: sinusna bradikardija u mirovanju, neodgovarajući hronotropni odgovor tokom vežbanja ili stresa, sinoatrijalni izlazni blok i sinusni arest.
Najčešće kliničke manifestacije su sinkopa ili stanje blizu sinkope, prolazno svetlucanje pred očima i jak umor.
Poremećaji ritma su najčešće izazvani sa jednim ili više navedenih faktora: Intrinzička bolest sinusnog čvora (idiopatska degeneracija, fibroza, ishemija ili hirurška trauma), abnormalnosti u funkcionisanju autonomnog nervnog sistema i uticaj lekova.
Klinička evaluacija suspektne disfunkcije sinusnog čvora je često problematična jer simptomatske abnormalnosti mogu biti tranzitorne i zdrava asimptomatska osoba može imati različitu sinusnu frekvencu.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje funkcije sinusnog čvora;
a. Simptomatični pacijenti kod kojih postoji sumnja da je disfunkcija sinusnog čvora uzrok tih simptoma ali, odnos između aritmije i simptoma nije pronađen nakon odgovarajućeg ispitivanja.
b. Bolesnici sa već verificiranom disfunkcijom sinusnog čvora kod kojih ispitivanje atrioventrikularnog ili verntrikuloatrijalnog provođenja ili sumnja na neku aritmiju može pomoći u odabiru odgovarajućeg modaliteta stimulacije.
c. Bolesnici sa elektrokardiografski verificiranom sinusnom bradiaritmijom, ali se ne zna da li je uzrok u poremećenom autonomnom nervnom sistemu, intrinzičkoj bolesti sinusnog čvora ili dejstva uzetog leka.
d.Simptomatični bolesnici sa poznatom sinusnom bradiaritmijom kod kojih je neophodna i dodatna evaluacija u sumnji da postoji i drugi poremećaj ritma koji dovodi do simptoma kod pacijenta.
Elektrofiziološko ispitivanje u pacijenata sa stečenim atrioventrikularnim blokom
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje kod pacijanata sa stečenim AV blokom
a. Simptomatični pacijenti kod kojih postoji sumnja da je His Purkinijev blok uzrok simptoma.
b. Pacijenti sa drugostepenim ili trećestepenim AV blokom koji su tretirani trajnim elektrostimulatorom, a koji i dalje ostaju simptomatični, te neka druga aritmija može biti uzrok simptomatičnosti.
c. Pacijenti sa drugostepenim ili trećestepenim AV blokom u kojih znanje o vrsti bloka i njegov mehanizam, te odgovor na farmakološku ili drugu privremenu intervenciju može pomoći direktno u terapiji ili prognozi.
d. Pacijenti sa prijevremenom skrivenom nodalnom depolarizacijom sumnjivom kao uzrok drugostepenog ili trećestepenog AV bloka (pseudo AV blok).
Elektrofiziološko ispitivanje kod pacijenata sa hroničnim intraventrikularnim kašnjenjem
Sudeći po elektrokardiogramu, intraventrikularni provodni sistem pojavljuje se kao trifascikularni sastavljen od dva fascikula na levom snopu (prednji i zadnji) i desni snop.
Iznenadna smrt kod pacijenata sa bifascikularnim blokom može biti izazvana sa razvojem kompletnog trifascikularnog bloka, ali pre će uzrok biti prisustvo ventrikularne tahiaritmije.
Elektrofiziološko ispitivanje kod pacijenata sa intraventrikularnim poremećajem provođenja i ne objašnjenim simptomima treba da uključi ispitivanje AV provodnog sistema i ispitivanje funkcije sinusnog čvora, te programiranu atrijalnu i ventrikularnu stimulaciju u proceni mogućnosti razvoja bradiaritmija i tahiaritmija ili pokušaju induciranja tahiaritmija.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje kod pacijenata sa hroničnim intraventrikularnim kašnjenjem;
a. Simptomatični pacijenti u kojih je uzrok simptoma nepoznat.
b. Asimptomatični pacijenti sa blokom grane u kojih framakološka terapija može porodužavati vreme provođenja ili prouzrokovati kompletni blok.
Elektrofiziološko ispitivanje pacijenata sa tahikardijom sa uskim QRS kompleksom
Supraventrikularne tahikardije mogu se klasificirati prema mestu njihova nastanka, mehanizmu nastanka i prema elektrokardiografskim karakteristikama.
Glavne elektrokardiografske karakteristike supraventrikularne tahikardije su:
Pravilna i ubrzana frekfenca srca od 100 do 250 otkucaja u minuti, uzak QRS kompleks, P talas koji je najčešće različitog oblika od onog u sinusnom ritmu.
Obzirom da je širina QRS kompleksa glavna elektrokardiografska karakteristika između supraventrikularnih i ventrikularnih tahikardija mi smo supraventrikularne tahikardije podjelili na tahikardije sa uskim QRS kompleksom i tahikardije sa širokim QRS kompleksom.
Tahikardija sa uskim QRS kompleksom je ona kod koje QRS kompleks traje < 120 mili sec.
Sinusna kružna tahikardija je tahikardija koja nastaje zbog kruženja u sinusnom čvoru. Atrijska tahikardija je poremećaj srčanog ritma koji nastaje u miokardu desnog i lijevog atrija.
Atrioventrikularna nodalna kružna tahikardija – u kružni tok je uključen atrioventrikularni čvor i okolno atrijsko tkivo.
Ortodromna i antidromna atrioventrikularna kružna tahikardija –kruženje podražaja preko akcesornog atrioventrikularnog puta u retrogradnom ili anterogradnom smjeru.
Trajna nodalna kružna tahikardija je ortodromna atrioventrikularna kružna tahikardija u čiji je kružni tok uključen akcesorni put sa osobinom sporog i dekrementalnog provođenja u retrogradnom smeru.
Veoma retko impuls u intraventrikularnom specijalnom sistemu može voditi ka ventrikularnoj tahikardiji sa QRS kompleksom manjim od 120 milisec. (fascikularna tahikardija).
Često pažljivim ispitivanjem dvanaestokanalnog EKGa zapisa posebno tokom masaže karotidnog sinusa ili vagalnog manevra možemo doneti korektnu dijagnozu.
Pravilna identifikacija porekla atrijalne aktivnosti, frekvence i povezanosti sa ventrikularnim ritmom je obavezna.
Indikacije za elektrofiziloško ispitivanje:
a. Pacijenti sa čestim ili loše toleriranim epizodama tahikardije koji ne reaguju adekvatno na medikametoznu terapiju i kod kojih je informacija o mestu porekla, mehanizmu i elektofiziološkom poreklu puta tahikardije neophodna za izbor adekvatne terapije (lijekovi, ablacija, pejsing ili operacija).
b. Pacijenti koji više žele ablaciju nego medikametozni tretman.
c. Pacijenti sa frekventnim epizodama tahikardije koja zahtijeva terapiju lekovima, a gde postoji mogućnost proaritmije i efekta antiaritmičkih lekova na sinusni čvor, ili A-V provođenje.
Elektrofiziološko ispitivanje pacijenata sa tahikardijom sa širokim QRS kompleksom
Tahikardije sa širokim QRS kompleksom (120 milisc. u odraslih) mogu biti supraventrikularne aritmije sa stalnim ili frekventno ovisnim aberentnim intraventrikularnim provođenjem i supraventrikularne aritmije sa anterogradnom preekscitacijom i ventrikularnom aritmijom.
Brojni autori su navodili EKG kriterije za razlikovanje supraventrikularne tahikardije sa aberentnim provođenjem od ventrikularne tahikardije.
Ovo razdvajanje može biti teško iako je kompletni EKG zapis dostupan za analizu.
Aritmije sa anterogradnom preekscitacijom mogu biti djelimično teške za razlikovanje od ventrikularne tahikardije na bazi kriterija QRS morfologije tokom same tahikardije.
Elektrofiziološka studija obezbjeđuje tačnu dijagnozu kod svih tahikardija širokog kompleksa i može odrediti sekvence povezanosti između atrijalne i ventrikularne aktivnosti.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivnje:
a. Pacijenti sa tahikardijom širokog QRS kompleksa u kojih je prava dijagnoza nejasna nakon analize EKG-a i kod kojih je znanje o tačnoj dijagnozi neophodno za dalje lečenje pacijenta.
Elektrofiziološko ispitivanje u pacijenata sa produženim QT intervalom
Produženje QT intervala i njegova povezanost sa potencijalnom za život prijetećom ventrikularnom tahiaritmijom, može se pojaviti hronično ili intermitentno kao dio kongenitalno produženog QT interval-sindroma ili može biti povezano sekundarno za metaboličke, toksičke ili patofiziološke faktore.
Autonomni nervni sistem i kateholamini mogu utjecati na ekspresiju i manifestacilju i kongenitalnih i pridruženih produženih QT interval-sindroma.
Uloga elektrofizioloških studija u dijagnozi i evaluaciji, ili vodećoj tarapiji za ili kongenitalni ili pridruženi sindrom priduženog QT intervala je ograničena.
Elektrofiziološke studije u pacijenata sa kongenitalno dugim QT intervalom neredovno rezultiraju u inicijaciji ventrikularnih aritmija i ograničene su i nepredvidive vrijednosti.
Kateholaminska infuzija tokom elektrofiziološkog ispitivanja ili kontinuirani ECG monitoring je predložen kao metod demaskiranja kliničkih suptilnih formi sindroma produženog QT intervala u simptomatičnih pacijenata, ali pozitivna i negativna upotrebna vrijednost ovih metoda nije u potpunosti definisana.
Elektrofiziološke studije su korištene u dijagnostičke svrhe u pacijenata koji imaju neobjašnjive sinkope ili simptomatične aritmije sa prolongacijom QT intervala u toku primanja lekova sa mogućnošću induciranja torsade de points.
Prognostički značaj lekovima induciranih promena u obrascu inducibilnosti ventrikularnih aritmija ostaje nesiguran.
Monofazni akcioni potencijal koji je zabeležen može obezbediti merenje akcionih potencijala i identifikaciju posle depolarizacije, ali je njegovo prisustvo limitirano sa tehničkim poteškoćama postizanja stabilnog i korisnog očitavanja.
Indikacije za elektrofiziološko testiranje:
a. Identifikacija proaritmičkog efekta lekova u pacijenata koji su imali ventrikularnu tahikardiju ili srčani zastoj dok su primali lekove.
b. Pacijenti koji imaju equivocal abnormalnosti trajanja QT intervala ili TU talas konfiguraciju sa sinkopom ili simtomatičnim aritmijama u kojih kateholaminski efekat može demaskirati različite QT abnormalnosti.
Elektrofiziološko ispitivanje u pacijenata sa WPW sindromom
U WPW sindromu pacijenti su simptomatični od tahiaritmija uzrokovanih anomalnom AV konekcijom koja uzrokuje ventrikularnu preekscitaciju i učestvuje u supraventrikularnoj aritmiji.
Prevalenca ventrikularne preekscitacije je navodno 0,1 – 0,3% u opštoj populaciji. Približna incidenca aritmija u pacijenata sa preekscitacijom varira široko od 12%-80% ovisno od više okolnosti.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje:
a. Pacijenti koji su evaluirani za kateter ablaciju ili hiruršku ablaciju jednog akcesornog puta.
b. Pacijenti sa ventrikularnom preekscitacijom koji su preživjeli srčani zastoj ili koji imaju neobjašnjene sinkope.
c. Simptomatični pacijenti u kojih determinacija mehanizma aritmije ili znanje elektrofizioloških sadržaja akcesornog puta i normalnog kondukcionog sistema bi pomogla u determinaciji odgovarajuće terapije.
d. Asimptomatični pacijenti sa porodičnom istorijom iznenadne srčane smrti ili sa ventrikularnom
preekscitacilom, ali bez spontanih aritmija, koji su uključeni u visokorizično zanimanje ili aktivnosti i u kojem znanje elektrofizioloških krakteristika akcesornog puta ili mogućnost indukcije tahikardije može pomoći u preporuci za dalje aktivnosti ili terapiju.
U svakodnevnom radu susrećemo se sa aritmijama čiji tretman predstavlja veliki izazov.
Kako
-prepoznati aritmiju?
-odabrati odgovarajući tretman?
-reducirati moguće komplikacije?
-poboljšati kvalitet života?
-reducirati troškove liječenja?
Šta donosi tahiaritmia
-Značajan uticaj u povećanju stope morbiditeta
-Cerebrovaskularni incident
-Brzi odgovor ventrikula
-Tahikardijom inducirana kardiomiopatija
-Značajan uticaj na povećanje stope mortaliteta
-Iznenadni srčani zastoj
-Umanjen kvalitet života
Cilj terapije je:
-Uspostavljanje normalnog srčanog ritma (termination of the tachyarrhythmia)
-Kontrola frekvence (symptom-reduction, rate-control)
-Održavanje normalnog sinusnog ritma (intervention, rhythm-control)
-Redukcija trombo-emboličkih komplikacija (stroke reduction)
-Kontrola simptoma i poboljšanje kvaliteta života (Quality of Life)
Elektrofiziologija u liječenju aritmija obuhvata:
• BAZIČNO ELEKTROFIZIOLOŠKO ISPITIVANJE
• RADIOFREKVENTNA ABLACIJA
• IMPLANTACIJA KARDIOVERTER DEFIBRILATORA
• IMPLANTACIJA PACEMAKERA
• BIVENTRIKULARNI PACING –RESINHRONIZACIJA
Elektrofiziološko ispitivanje provodnog sistema srca
Intrakardijalno elektrofiziološko ispitivanje se koristi za procjenu mehanizma nastanka poremećaja srčanog ritma, a potom i za najadekvatniji odabir načina liječenja aritmija i smetnji provođenja impulsa.
Tehnički postupak se sastoji iz sledećeg: Transvenskim putem se postavi nekoliko elektroda specijalno dizajniranih u srčane šupljine (desni atrij, desni ventrikul, koronarni sinus i Hisov snop) te ukoliko postoji potreba da dobijemo više informacija, možemo postaviti i više elektroda koje su konstruirane za posebne oblike elektrofiziološkog ispitivanja. Postavljene elektrode su spojene u posebne kutije koje su dalje povezane sa stimulatorom i kompjuterom na čijem ekranu je potpun zapis sa svake od intrakardijalnih elektroda tako da se beleži električna aktivnost pojedinih delova provodnog sistema srca, a eksternim stimulatorom se može stimulisati odgovarajući deo srca.
Elektrofiziološko ispitivanje funkcije sinusnog čvora
Najčešće elektrokardiografske manifestacije disfunkcije sinusnog čvora su: sinusna bradikardija u mirovanju, neodgovarajući hronotropni odgovor tokom vežbanja ili stresa, sinoatrijalni izlazni blok i sinusni arest.
Najčešće kliničke manifestacije su sinkopa ili stanje blizu sinkope, prolazno svetlucanje pred očima i jak umor.
Poremećaji ritma su najčešće izazvani sa jednim ili više navedenih faktora: Intrinzička bolest sinusnog čvora (idiopatska degeneracija, fibroza, ishemija ili hirurška trauma), abnormalnosti u funkcionisanju autonomnog nervnog sistema i uticaj lekova.
Klinička evaluacija suspektne disfunkcije sinusnog čvora je često problematična jer simptomatske abnormalnosti mogu biti tranzitorne i zdrava asimptomatska osoba može imati različitu sinusnu frekvencu.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje funkcije sinusnog čvora;
a. Simptomatični pacijenti kod kojih postoji sumnja da je disfunkcija sinusnog čvora uzrok tih simptoma ali, odnos između aritmije i simptoma nije pronađen nakon odgovarajućeg ispitivanja.
b. Bolesnici sa već verificiranom disfunkcijom sinusnog čvora kod kojih ispitivanje atrioventrikularnog ili verntrikuloatrijalnog provođenja ili sumnja na neku aritmiju može pomoći u odabiru odgovarajućeg modaliteta stimulacije.
c. Bolesnici sa elektrokardiografski verificiranom sinusnom bradiaritmijom, ali se ne zna da li je uzrok u poremećenom autonomnom nervnom sistemu, intrinzičkoj bolesti sinusnog čvora ili dejstva uzetog leka.
d.Simptomatični bolesnici sa poznatom sinusnom bradiaritmijom kod kojih je neophodna i dodatna evaluacija u sumnji da postoji i drugi poremećaj ritma koji dovodi do simptoma kod pacijenta.
Elektrofiziološko ispitivanje u pacijenata sa stečenim atrioventrikularnim blokom
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje kod pacijanata sa stečenim AV blokom
a. Simptomatični pacijenti kod kojih postoji sumnja da je His Purkinijev blok uzrok simptoma.
b. Pacijenti sa drugostepenim ili trećestepenim AV blokom koji su tretirani trajnim elektrostimulatorom, a koji i dalje ostaju simptomatični, te neka druga aritmija može biti uzrok simptomatičnosti.
c. Pacijenti sa drugostepenim ili trećestepenim AV blokom u kojih znanje o vrsti bloka i njegov mehanizam, te odgovor na farmakološku ili drugu privremenu intervenciju može pomoći direktno u terapiji ili prognozi.
d. Pacijenti sa prijevremenom skrivenom nodalnom depolarizacijom sumnjivom kao uzrok drugostepenog ili trećestepenog AV bloka (pseudo AV blok).
Elektrofiziološko ispitivanje kod pacijenata sa hroničnim intraventrikularnim kašnjenjem
Sudeći po elektrokardiogramu, intraventrikularni provodni sistem pojavljuje se kao trifascikularni sastavljen od dva fascikula na levom snopu (prednji i zadnji) i desni snop.
Iznenadna smrt kod pacijenata sa bifascikularnim blokom može biti izazvana sa razvojem kompletnog trifascikularnog bloka, ali pre će uzrok biti prisustvo ventrikularne tahiaritmije.
Elektrofiziološko ispitivanje kod pacijenata sa intraventrikularnim poremećajem provođenja i ne objašnjenim simptomima treba da uključi ispitivanje AV provodnog sistema i ispitivanje funkcije sinusnog čvora, te programiranu atrijalnu i ventrikularnu stimulaciju u proceni mogućnosti razvoja bradiaritmija i tahiaritmija ili pokušaju induciranja tahiaritmija.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje kod pacijenata sa hroničnim intraventrikularnim kašnjenjem;
a. Simptomatični pacijenti u kojih je uzrok simptoma nepoznat.
b. Asimptomatični pacijenti sa blokom grane u kojih framakološka terapija može porodužavati vreme provođenja ili prouzrokovati kompletni blok.
Elektrofiziološko ispitivanje pacijenata sa tahikardijom sa uskim QRS kompleksom
Supraventrikularne tahikardije mogu se klasificirati prema mestu njihova nastanka, mehanizmu nastanka i prema elektrokardiografskim karakteristikama.
Glavne elektrokardiografske karakteristike supraventrikularne tahikardije su:
Pravilna i ubrzana frekfenca srca od 100 do 250 otkucaja u minuti, uzak QRS kompleks, P talas koji je najčešće različitog oblika od onog u sinusnom ritmu.
Obzirom da je širina QRS kompleksa glavna elektrokardiografska karakteristika između supraventrikularnih i ventrikularnih tahikardija mi smo supraventrikularne tahikardije podjelili na tahikardije sa uskim QRS kompleksom i tahikardije sa širokim QRS kompleksom.
Tahikardija sa uskim QRS kompleksom je ona kod koje QRS kompleks traje < 120 mili sec.
Sinusna kružna tahikardija je tahikardija koja nastaje zbog kruženja u sinusnom čvoru. Atrijska tahikardija je poremećaj srčanog ritma koji nastaje u miokardu desnog i lijevog atrija.
Atrioventrikularna nodalna kružna tahikardija – u kružni tok je uključen atrioventrikularni čvor i okolno atrijsko tkivo.
Ortodromna i antidromna atrioventrikularna kružna tahikardija –kruženje podražaja preko akcesornog atrioventrikularnog puta u retrogradnom ili anterogradnom smjeru.
Trajna nodalna kružna tahikardija je ortodromna atrioventrikularna kružna tahikardija u čiji je kružni tok uključen akcesorni put sa osobinom sporog i dekrementalnog provođenja u retrogradnom smeru.
Veoma retko impuls u intraventrikularnom specijalnom sistemu može voditi ka ventrikularnoj tahikardiji sa QRS kompleksom manjim od 120 milisec. (fascikularna tahikardija).
Često pažljivim ispitivanjem dvanaestokanalnog EKGa zapisa posebno tokom masaže karotidnog sinusa ili vagalnog manevra možemo doneti korektnu dijagnozu.
Pravilna identifikacija porekla atrijalne aktivnosti, frekvence i povezanosti sa ventrikularnim ritmom je obavezna.
Indikacije za elektrofiziloško ispitivanje:
a. Pacijenti sa čestim ili loše toleriranim epizodama tahikardije koji ne reaguju adekvatno na medikametoznu terapiju i kod kojih je informacija o mestu porekla, mehanizmu i elektofiziološkom poreklu puta tahikardije neophodna za izbor adekvatne terapije (lijekovi, ablacija, pejsing ili operacija).
b. Pacijenti koji više žele ablaciju nego medikametozni tretman.
c. Pacijenti sa frekventnim epizodama tahikardije koja zahtijeva terapiju lekovima, a gde postoji mogućnost proaritmije i efekta antiaritmičkih lekova na sinusni čvor, ili A-V provođenje.
Elektrofiziološko ispitivanje pacijenata sa tahikardijom sa širokim QRS kompleksom
Tahikardije sa širokim QRS kompleksom (120 milisc. u odraslih) mogu biti supraventrikularne aritmije sa stalnim ili frekventno ovisnim aberentnim intraventrikularnim provođenjem i supraventrikularne aritmije sa anterogradnom preekscitacijom i ventrikularnom aritmijom.
Brojni autori su navodili EKG kriterije za razlikovanje supraventrikularne tahikardije sa aberentnim provođenjem od ventrikularne tahikardije.
Ovo razdvajanje može biti teško iako je kompletni EKG zapis dostupan za analizu.
Aritmije sa anterogradnom preekscitacijom mogu biti djelimično teške za razlikovanje od ventrikularne tahikardije na bazi kriterija QRS morfologije tokom same tahikardije.
Elektrofiziološka studija obezbjeđuje tačnu dijagnozu kod svih tahikardija širokog kompleksa i može odrediti sekvence povezanosti između atrijalne i ventrikularne aktivnosti.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivnje:
a. Pacijenti sa tahikardijom širokog QRS kompleksa u kojih je prava dijagnoza nejasna nakon analize EKG-a i kod kojih je znanje o tačnoj dijagnozi neophodno za dalje lečenje pacijenta.
Elektrofiziološko ispitivanje u pacijenata sa produženim QT intervalom
Produženje QT intervala i njegova povezanost sa potencijalnom za život prijetećom ventrikularnom tahiaritmijom, može se pojaviti hronično ili intermitentno kao dio kongenitalno produženog QT interval-sindroma ili može biti povezano sekundarno za metaboličke, toksičke ili patofiziološke faktore.
Autonomni nervni sistem i kateholamini mogu utjecati na ekspresiju i manifestacilju i kongenitalnih i pridruženih produženih QT interval-sindroma.
Uloga elektrofizioloških studija u dijagnozi i evaluaciji, ili vodećoj tarapiji za ili kongenitalni ili pridruženi sindrom priduženog QT intervala je ograničena.
Elektrofiziološke studije u pacijenata sa kongenitalno dugim QT intervalom neredovno rezultiraju u inicijaciji ventrikularnih aritmija i ograničene su i nepredvidive vrijednosti.
Kateholaminska infuzija tokom elektrofiziološkog ispitivanja ili kontinuirani ECG monitoring je predložen kao metod demaskiranja kliničkih suptilnih formi sindroma produženog QT intervala u simptomatičnih pacijenata, ali pozitivna i negativna upotrebna vrijednost ovih metoda nije u potpunosti definisana.
Elektrofiziološke studije su korištene u dijagnostičke svrhe u pacijenata koji imaju neobjašnjive sinkope ili simptomatične aritmije sa prolongacijom QT intervala u toku primanja lekova sa mogućnošću induciranja torsade de points.
Prognostički značaj lekovima induciranih promena u obrascu inducibilnosti ventrikularnih aritmija ostaje nesiguran.
Monofazni akcioni potencijal koji je zabeležen može obezbediti merenje akcionih potencijala i identifikaciju posle depolarizacije, ali je njegovo prisustvo limitirano sa tehničkim poteškoćama postizanja stabilnog i korisnog očitavanja.
Indikacije za elektrofiziološko testiranje:
a. Identifikacija proaritmičkog efekta lekova u pacijenata koji su imali ventrikularnu tahikardiju ili srčani zastoj dok su primali lekove.
b. Pacijenti koji imaju equivocal abnormalnosti trajanja QT intervala ili TU talas konfiguraciju sa sinkopom ili simtomatičnim aritmijama u kojih kateholaminski efekat može demaskirati različite QT abnormalnosti.
Elektrofiziološko ispitivanje u pacijenata sa WPW sindromom
U WPW sindromu pacijenti su simptomatični od tahiaritmija uzrokovanih anomalnom AV konekcijom koja uzrokuje ventrikularnu preekscitaciju i učestvuje u supraventrikularnoj aritmiji.
Prevalenca ventrikularne preekscitacije je navodno 0,1 – 0,3% u opštoj populaciji. Približna incidenca aritmija u pacijenata sa preekscitacijom varira široko od 12%-80% ovisno od više okolnosti.
Indikacije za elektrofiziološko ispitivanje:
a. Pacijenti koji su evaluirani za kateter ablaciju ili hiruršku ablaciju jednog akcesornog puta.
b. Pacijenti sa ventrikularnom preekscitacijom koji su preživjeli srčani zastoj ili koji imaju neobjašnjene sinkope.
c. Simptomatični pacijenti u kojih determinacija mehanizma aritmije ili znanje elektrofizioloških sadržaja akcesornog puta i normalnog kondukcionog sistema bi pomogla u determinaciji odgovarajuće terapije.
d. Asimptomatični pacijenti sa porodičnom istorijom iznenadne srčane smrti ili sa ventrikularnom
preekscitacilom, ali bez spontanih aritmija, koji su uključeni u visokorizično zanimanje ili aktivnosti i u kojem znanje elektrofizioloških krakteristika akcesornog puta ili mogućnost indukcije tahikardije može pomoći u preporuci za dalje aktivnosti ili terapiju.
Zdravlje je stanje potpunog telesnog (fizičkog), duševnog (psihičkog) i socijalnog blagostanja, a ne samo odsustvo bolesti i iznemoglosti.
Mogu vam reci da sam se prilicno razocarao u rad i organizaciju KBC "dr Dragisa Misovic".Tri puta mi je neuspesno radjena ablacija,i pred ranije zakazanom cetvrtom intervencijom javljeno mi je da gospoda doktori idu na kolektivni odmor.Bez neke veze mislim da je nemoguce uci na listu cekanja.Imam 20 godina i potpuno sam izgubio poverenje u neke doktore!Samo se pitam ko ce imati zavrsnu rec ako se meni nesto desi,jer sam vec nekoliko puta padao u nesvest zbog neprestane aritmije!